7 veya 6 numara forma numarasıyla sahaya çıkardım. Ben bir şeyler
okur sağ ayağımla çıkardım sahaya. Maça stresli çıktıktan sonra orada açı-
lırdık. Sahada dua ederdik. Gece kampa giderdik, evde kaldığımız zaman
bile beni kimse rahatsız edemezdi. Çünkü öyle bir havaya girerdik ki,
sanki dünyanın sonu. Trabzon bizi imtihana sokuyor, bizim de başarılı olmamız lazım. Çünkü bu şehre ait sorumluluklarımız var. Ona göre yaşardık. Takımda kaptanlık ve abilik yapardık. Mesela Kadir ve arkadaşları
bayramda elimi öperlerdi. O kadar severlerdi bizi. Çoğuna yol göstermeye
çalışırdık. Mesela Bekir Barçın’ı belediyede işe koymuştuk. Rahmetli Belediye Başkanımız Sefer Özgür bizi hiç kırmamıştır. Kaptan olarak gidip
Bekir’i işe koyabilmiştim, o kadar ki saygınlığımız vardı. Hakemler bize,
‘bey’ diye hitap ederdi. Bazen hakemlerle maçlarda yorum yapardık. Tabi
ki o dönem hakemler yine İstanbul takımlarını tutardı. Haksızlık o dö-
nemde de vardı. Ama mücadele etmeyi bileceksin. Hakem bilerek de bilmeyerek de hata yapabilir. Bizim dönemimizde de bilerek yapan da
bilmeyerek yapan da oldu. Ama bizim hakemlerle diyaloğumuz hep abikardeş gibiydi. Federasyonlarda çok etkili olduk. Şenes Erzik Federasyonunda mesela başkan yardımcısı Özkan Sümer oldu. Süheyl yönetime
girdi. Özellikle biz bu havuz sisteminde çok başarılı olduk. Örnek olmaya
çalıştık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder